ژورنالیسم

پگاه حوزه یک مجله با دوره انتشار دوهفته‌ای بود که از سال ۱۳۷۹ تا سال ۱۳۹۰ توسط دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم منتشر می‌شد. در این یادداشت می‌خواهم درباره این مجله بنویسم. در مورد ویژگی‌های پگاه حوزه، نقشی که در فضای مطبوعاتی حوزه قم، و در قم، و در سپهر اندیشه‌ای کشور داشت. نیازی که به انتشار آن احساس می‌شد، جریانی که ایجاد کرد، دلایل توقف انتشار آن، و کمی هم در مورد ایده‌پردازان و گردانندگان آن بنویسم. دلیل نوشتن این یادداشت، دریغی است که از توقف انتشار این نشریه احساس می‌کنم؛ و اینکه نشریه دیگری نتوانست جای خالی…

در این یادداشت، وضعیت ۴ روزنامه شهر قم و سایر رسانه‌های عمومی محلی را بررسی می‌کنیم. رسانه‌های محلی قم هنوز فاصله زیادی تا رسیدن به وضعیت مطلوب دارند. شأن شهر قم، روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌هایی حرفه‌ای‌تر را می‌طلبد. این سؤال هم مطرح است که روزنامه‌های قم چه اصراری دارند که خودشان را روزنامه سراسری و ملی معرفی کنند؟

به طور کلی وقتی در مورد انتقال پیام‌مان به دیگران صحبت می‌کنیم، می‌گوییم «رساندن صدای ما به گوش جهانیان». پیشرفت‌های اینترنت، بستر رسانه‌ای در اختیار تولیدکنندگان محتوا قرار داده است که حالا واقعا و خارج از استعاره می‌توانند «صدای‌شان را به گوش مخاطبین برسانند»! نشریات حوزوی چگونه می‌توانند از این مدیوم استفاده کنند و چه ارزش افزوده‌ای برای آنها دارد؟

نشریات حوزوی، و به ویژه نشریات علمی و پژوهشی حوزه نیاز دارند تا با رویکردی نوین به فضای وب نگاه کنند. امکانات متعددی برای حضور حرفه‌ای و تأثیرگذار مجلات حوزوی در فضای وب وجود دارد که نیازمند سیاست‌گذاری صحیح و بهره‌مندی از همه امکانات موجود است.