سیاست شهری

ثابت شده، جهان، یک «شدن» و جنبش پیاپیوسته است، و ما انسان‌ها، پاره‌ای از آن، با این برتری، که می‌توانیم، شبکه‌های زندگی را، برابر با نیازهای سرشتاری‌مان سامان دهیم؛ با برنامه‌ریزی و دست‌یابی به قاعده‌ها، ریشه‌ها و سرچشمه‌ها. هر دگرگونی در پیرامون انسان، دگرگونی در انسان است. از ابرمغالطه‌هایی که برای ما پیش آمده، جداجدا دیدن و فهمیدن آفرینش است. آفرینشی که، یک کلّ به‌هم‌پیوسته و یکپارچه در درازای زمان است، و کوچک‌ترین دگرگونی در آن، دگرگونی در کل پیکر. هر چه درون انسان، ناب‌تر و زلال‌تر، پیرامون، شادان‌تر و شکوفان‌تر و هر چه دگرگونی‌ها در پیرامون، روش‌مندتر و لطیف‌تر،…

کتاب‌ها،‌ بوی ویژه‌ای دارند. بوی هیچ دو کتابی یکی نیست و شماری، کتاب را پیش از خواندن می‌بویند. چه آن‌ها که با کتاب و کاغذ سروکار دارند، یا آنانی که این‌گونه نیستند، هنگامی که با این بو روبه‌رو می‌شوند، فیل‌شان یاد هندوستان می‌کند و آرزوهای بربادرفته‌شان در باب دانش‌اندوزی و… زنده می‌شود. کتاب‌های کم‌وبیش نو، بوی کاغذ می‌دهند و جوهر چاپ و چسب صحافی و مقوا. کتاب‌های قدیمی‌تر، بوی کاغذ کهنه می‌دهند. بوی کتاب‌های کتابخانه‌های عمومی و شخصی یکی نیست، هم‌چنین، کتاب‌های درسی و غیردرسی. کتاب‌های حوزوی و دینی هم بویی ویژه دارند، بِسان کتابخانه‌ها، که گمان می‌کنم تجربه کرده…

هنر، بازتابِ نابی، دلپذیری و زیبایی، یا دوری، سوز و گداز و تنهایی، یا دیگر چگونگی‌ها، پاسخ به ژرف‌ترین دریافت‌های درونی است و نمود اندریافت قانون «واکنش» در پدیده‌ها، نخست در درون انسان، که پیوسته وامی‌دارداش، آفرینه‌ای به جای گذارد از آن‌چه بر نفس و روح‌اش نقش بسته، صورت‌گری و زندگی‌بخشی بیآغازد، شعر سراید، آواز و نغمه سر دهد، به ژرفای انسان و بلندای آفرینش. شکوه این دریافت‌ها، هر چه فزون‌تر، و روحِ دریابنده هر چه گیراتر، زلال‌تر و پرخروش‌تر، هنر، پرشورتر، دلنوازتر و ماندگارتر. «هنرفهمی» و «هنرپذیری» در متن آفرینش، از نظم بی‌پایان و قانون‌های پیوسته و جاودان‌اش برآمده.…

  سبک زندگی انسان امروز، افزایش آگاهی‌های شهروندی را در همه زمینه‌ها بایسته ساخته و گرانی‌گاه حوزه‌های دانش‌افزایی و انجمن‌های اندیشه‌ورزی را به «شهرشناسی» کشانده است، و از آن‌جا که انگیزه و هدف، رویکرد پژوهش را بازمی‌شناساند، هم‌چنان‌که رویکرد پژوهشیِ ویژه، به دست‌آورد‌هایی به فراخور همان‌ رویکرد می‌انجامد، بِه‌گزینی سکّوی دیده‌وری «شهر»، بسته به این‌که در پی دست‌یابی به چه شناخت‌هایی باشیم، از بایسته‌هاست. درنگریستن به جُستارِ «شهر» با نظرداشت سرشت انسان، رویکردی بارآور و ثمربخش در رسیدن به چگونگی‌های دلپذیر زندگی است، و چون روزَن‌ آن، بر اندیشه‌ و خرد گشوده شود، راه‌های روشنی پیش روی می‌یابیم و بِه‌گزینانه…