ژورنالیسم

روزنامه‌نگاری را در قم به دو دسته می‌توان تقسیم کرد: رسانه‌های حوزوی – رسانه‌های شهری.
در حوزه رسانه‌های حوزوی، شاخص‌ترین کارهای مطبوعاتی ایران و جهان تشیع در قم منتشر می‌شود.
در حوزه رسانه‌های شهری، در چند سال اخیر فضای متکثری در رسانه‌های شهری به وجود آمده، اما معتقدیم هنوز رسانه‌ای که در خور شهر قم باشد، منتشر نمی‌شود.

تراز شهرنگاری (۱)

تراز شهرنگاری (۱)

نابه‌جا به‌کارگیری آرایه‌های ادبی و تصویرگری‌های تو در تو، زمانی‌که می‌بایست هر چه بیش‌تر از آهسته‌نگاری و بی‌رمقی در نوشتار پرهیخت و جان‌‌مایه و مقصود سخن را در نخستین فرازهای آن، به سرانجام خود رساند، رهاورد ناورزیدگی نویسنده و مخاطب‌ناشناسی است؛ تا آن‌جاکه می‌توان دانش ادبیات را برآیند بررسی و کنکاش روانشناسانه اصحاب قلم و احوال‌پرسی آنان از آن‌سوی خطابان‌شان دانست در درازای تاریخ، و در چگونگی‌های اجتماعی و زیستی گوناگونی که اهالی هر زبان، با آن روبه‌رو بوده‌اند. دستاورد این خبرگیری و وجدان بیدار، مهارت‌هایی شد که با به‌کاربستن آن‌ها در گفتار و نوشتار، مخاطبِ سخن و خوانندگان، آسوده…
شهر رسانه‌ای ایران

شهر رسانه‌ای ایران

دلیل اصلی نابسامانی‌های شهری و کاهش راندمان شهر قم و این‌که مزیت‌های بی‌نظیر این شهر، آن نتیجه‌بخشی درخور و شایسته را نداشته‌اند، دره ژرف بی‌رسانه‌گی این شهر است. این امر دست و پای کنشگران شهری را بریده است و راه انتقال پیام را در این شهر کاملا بسته. بن‌بستی که، کج‌خلقی‌های فراوانی را در شهر و سویه‌های گوناگون آن آشکار کرده و فضای شهر را خشن و زمخت نشان می‌دهد، رویه‌ای که به هیچ روی تناسبی با دین، آگاهی، مهرورزی و پیام های لطیف آن ندارد.
«حوزهٔ» جدید

«حوزهٔ» جدید

از روی‌دادهای رسانه‌ای درخور بررسی زمستان ۹۶، انتشار شماره نخست دور جدید مجله حوزه است که با همه دگردیسی‌ها و پوست‌اندازی‌ها، تند و تیزی قلم‌اش را پاس داشته است و سرعت و روزآمدی و اندازه‌مندی را در کانون نگاه قرار داده است. مجلهٔ حوزه، پس از فراز و نشیب‌ها، با تکیه بر نسل‌های گوناگونی از نویسندگان فهیم و بینا و چندسویه نگر و مهیا به فهم رسانه‌ای و البته با به فراموشی نسپاردن قلم، و تکیه و پای‌افشاری‌ بر سردبیری تراز، پا به میدان نهاده‌ است.
غروبِ پگاه

غروبِ پگاه

«پگاه حوزه»، با گزارش‌های نوبه‌نو از دگرگونی‌های اندیشه‌گی و نخبه‌گانی، و با شناسایی و شناساندن روشنفکران و نقش‌آفرینان فرهنگی و اجتماعی در گسترهٔ سرزمین‌های اسلامی، بایستگی حضور اندیشمندانه، عالمانه و فقیهانه در کانون‌های دگرگون‌خواهی اجتماعی و سیاسی جهان اسلام را به حوزه‌های علمیه یادآور می‌شد؛ محوری که اگرچه با ترش‌رویی‌ها و مخالفت‌ها، سرانجام واگذاشته شد، ولی چندی بعد، و با فرارسیدن بهار بیداری در گوشه و کنار اقلیم اسلامی، و اندریافت نیاز به هماهنگی کنش‌گران و تحول‌خواهانِ در عرصه و میدان، روشن شد جهت‌گیری سودمندی بوده و برخاسته از شناخت روشن از جهان عرب و اسلام و بر پایه پیش‌بینی‌های…
دکمه بازگشت به بالا